Bırakmak
Siddhartha’yı duymuşsunuzdur, 1946 nobel edebiyat ödülü sahibi Hermann Hesse’nin baş yapıtı olarak kabul edilen kitabı. Bir Brahman’ın oğlu olan Siddhartha’nın yaşam öyküsünü anlatıyor kitapta Hesse. İlk çocukluğunda aldığı eğitimler, yaptığı çalışmalar, meditasyonlar aklındaki soruların yanıtlarını bulmaya yeterli olmayınca, samanaların yani çilecilerin arasına katılması; oradaki yaşamı sırasında Buda ile karşılaşması ve bunun kendisi üzerindeki etkileri; sonrasında çocuk insanlar olarak tanımladığı insanların arasında bir zaman, hem aşkı hem de dünyevi zevkleri deneyimlemesi ve en sonunda her şeyi bir kenara bırakıp, bir kayıkçının yanında öğrenmelerini sürdürmesi…
Bir yaşam boyu aradığı yanıtların peşinde koşarken birbirinin zıttı yaşamların içerisinde yoğrulan Siddhartha sanırım aramayı bıraktığında başlıyor cevapları bulmaya… Denir ki, aranılan şey her zaman bulunanla aynı olmaz, ne zaman aramayı bırakırsın, o zaman bulmaya başlarsın…
Tabii aramayı bırakmayı pes etmek olarak yorumlamıyorum. Bunu Deepak Chopra “Başarının 7 Tinsel Kuralı” kitabında o kadar güzel anlatıyor ki… Bu 7 kuraldan biri, “Bağlanmama Kuralı”. Chopra’ya göre bağlanmama kuralı, maddi evrende bir şeyi elde etmek için ona ‘bağlanmayı bırakmak’ gerektiğini söyler. Bu, arzu edilen şeyi yaratma niyetini bırakmak anlamına gelmez. Ne niyetten ne de arzudan vazgeçmek gerekir. Yalnızca sonuca bağlanmak bırakılmalıdır.
Bırakmak derken de henüz çok yeni okuduğum bir makale düşüyor aklıma, tam da bırakmak üzerine yazılmış. “Bırakma Sanatında Ustalık” adlı makalenin yazarı Morya Short 4 aşamadan oluşur bırakabilmek diyor; 1-Gereksiz duyguları bırakmak, 2-Fikirleri, inançları bırakmak, 3-Ego’yu bırakmak ve 4-Gerçeği bırakmak.
Şimdi sorun kendinize, bu bırakmalardan yapabildikleriniz var mı yaşamınızda? Bir zaman bir şekilde oluşmuş, hatta belki bir süreliğine işinize de gelmiş, ancak artık size hizmet etmeyen olumsuz duyguları bırakabiliyor musunuz? Fikirleriniz, inançlarınız ne alemde? Her zaman her inancınız, fikriniz doğru mudur? Ya da şöyle sorayım, size her zaman hizmet eder mi? Elbette eder, ancak bu hizmet ne yöndedir acaba? Ne demişti Sokrates, “tek bildiğim, hiçbir şey bilmediğimdir”. Ego biraz da yanlış mı anlaşılıyor acaba bu yaşamda? Öz’üme sahip çıkacağım elbet ancak doğadan ayrı düşürmeden benliğimi. İşte bu ayrım söz konusu olduğunda bırakmak isteyebileceğiniz ego devreye giriyor. ‘Biz’ olandan ‘ben’ olana geçiyorsun ve orada her zaman yalnızsın… Bırakabilir misin ‘ben’ olmayı, yeniden ‘biz’ olabilmek için? Peki ya gerçek? Her birimiz için farklı bir ‘gerçek olan’ var algılarımız doğrultusunda. Bunu biraz konuşmuştuk daha önce burada. Kendi gerçeğinizi bırakmayı denediniz mi hiç? Belki de biz olmaya giden yolda atılan bir adımdır bu da…
Yoksa bu duygulara, fikirlere, egonuza ve kendi gerçeğinize sımsıkı sarılıyor musunuz her zaman? Bazen bilmeden ve bazen de bilerek ve isteyerek yapıyoruz bunu hepimiz. Sonrası bir illüzyondan ibaret. Kendimiz çalıp kendimiz oynuyoruz, kendi yarattığımız dünyamızdan şikayet ediyoruz…
Doğadan ayrı düşmek dedim ya, aslında doğa ile bir olduğumuzu fark edebilsek ve onun döngüsünü modelleyebilsek keşke… Şimdi kendime gülüyorum bunu yazarken, zaten fark ettiğimde doğayla bir olduğumu, artık modellememe gerek kalmayacak ki, onunla birlikte akabileceğim…
Bırakmaya geri dönersem, geçenlerde bir arkadaşım “sen” dedi, “hiç ‘ay ben bu sonbaharda yapraklarımı dökmeyeceğim, ya yeniden çıkmazlarsa’ diyen bir ağaç gördün mü?”. Doğa bırakıyor, güvenerek… Biliyor ki bıraktığında boşluk yaratabilecek yeni olanın tekrar doldurması için ve taze yapraklar baharda yeşerecek yeniden…
Ne kadar çok anlam barındırıyor ‘bırakmak’ içinde… Öyle geliyor ki bana, bırakabildiğimde kucaklıyorum yaşamı tüm saflığı ve kudretiyle… Belki de artık bırakma zamanıdır…
Ebru OĞUŞ
Profesyonel Koç, Eğitmen