Motivasyonumuzu kıran bir sürü olay ve kişi olabilir hayatımızda. Belki sizi takdir etmeyen bir patronunuz vardır ya da kötü davranan bir iş arkadaşı, bir müşteri…

“Birçok insan görüyorum; işini sevmiyor, öylesine akıntıya kapılmış gibi yaşıyor ve hafta sonunun gelmesini bekliyor. Çok daha az insan görüyorum; işi ile bütünleşmiş ve kendisini ona adamış.

Her ayın kendine özgü bir güzelliği var. Kasım ayında yolda yürürken sarılı, kırmızılı, turunculu yaprakların arasında yürümenin keyfi, rüzgarın içinizi hafif ürperten esintisi ve bu güzelliklerin bize hissettirdikleri…

Tüm öğrenciler, veliler şaşkın, öğretmenler, eğitimciler tüm sorulara mantıklı cevaplar aramakta. MEB ve YÖK açıklama üstüne açıklama yapıp, “Yazılanlar doğru değil” diyor. İyi de doğrusu ne, bunu kendileri de bilmiyor!

Uzun bir yolculuk hayal edin, arabadasınız ve dışarıda hava harika… Şimdi camı açın ve mis gibi temiz hava tüm içinizi kaplasın. Saçlarınızda hissedin rüzgarı… Sonra elinizi camdan çıkarın ve o özgür rüzgarı kucaklayın. Bu his gerçekten muhteşem! Özgür hissetmek…

Hepimiz hiçbir şeyin farkında olmadan, kim olduğumuzu bilmeden tanışırız hayatla. Sonrasında hayatın bize sunduğu her şeyin tadına bakarak; ister tatlı olsun, ister ekşi veya ister acı gün gün büyürüz kendimiz olma yolculuğunda.

Birkaç yıldır sanat ve onun sihirli çözüm süreçleri hakkında yaptığım yolculukta hocam Avi sayesinde tanıştığım Jung ve arketiplerden bahsetmek istedim bu yazımda.

Sevme ve sevgiye karşılık verebilme sahip olduğumuz en önemli yeteneğimizdir aslında. İnsanın sevgiyi alabilme ve dışarı verebilme becerisi yaşam için vazgeçilmezidir de. Sadece bunun farkında olduğumuz zamanları sanki biraz göz ardı ederek hayata devam ediyoruz.

Hayatımızda birçok karar alırız, sonra bunları hep yapmayı hayal ederiz. Bununla birlikte genelde bunları hep erteleriz… Peki neden?