Siddhartha’yı duymuşsunuzdur, 1946 nobel edebiyat ödülü sahibi Hermann Hesse’nin baş yapıtı olarak kabul edilen kitabı. Bir Brahman’ın oğlu olan Siddhartha’nın yaşam öyküsünü anlatıyor kitapta Hesse.

Son günlerde karşıma farklı yerlerden nörobilim ile ilgili kaynaklar çıkıyor sürekli, bu bazen bir kitap oluyor, bazen bir TED konuşması, bazen de bir makale… Okudukça, izledikçe ne kadar muaazzam bir alan olduğu ve beynin son yıllarda keşfedilen sırlarının ne kadar ilerlediğini görmek beni inanılmaz derecede heyecanlandırıyor!

Ne zaman nereden başlayacağını bilemediğin zamanlar olur, söylemek istersin, bazen yazmak ancak gelmez kelimeler diline bir türlü. Oysa zihninde dönüp duruyorlar, hatta çarpışıyorlardır süreklilik içinde. Üstelik her zaman kelimelerle oynayan sen, donup kalırsın öyle.

Son yıllarda sabahları erken kalkabilmek için çok fazla çaba sarf ediyordum. Özellikle yogaya başladıktan ve biraz yoga öğretisi ile tanıştıktan sonra bu benim için önemli bir konu haline geldi. Sanırım değerli yoga hocamın şu sözleri de çok etkiliydi,

İzmir’liyim ben, İzmir’de doğdum, büyüdüm. İzmir’de okudum, çalıştım, evlendim. İzmir’de çoluğa çocuğa karıştım… Ve hani derler ya, doğduğum günden beri diye, ‘İzmir’den başka hiçbir yerde yaşamam’ dedim. Yani diğer bir deyişle, büyük konuştum!

Çok fazla uğraş, çok fazla koşturmaca, hedefler, hayaller, arzular, istekler… Oldurmak için deli gibi çaba sarf ettiğimiz şeyler. Olmadığında karalar bağlayıp daha fazla zorlamanın yollarını aradığımız…