Ne zaman nereden başlayacağını bilemediğin zamanlar olur, söylemek istersin, bazen yazmak ancak gelmez kelimeler diline bir türlü. Oysa zihninde dönüp duruyorlar, hatta çarpışıyorlardır süreklilik içinde. Üstelik her zaman kelimelerle oynayan sen, donup kalırsın öyle.

Son yıllarda sabahları erken kalkabilmek için çok fazla çaba sarf ediyordum. Özellikle yogaya başladıktan ve biraz yoga öğretisi ile tanıştıktan sonra bu benim için önemli bir konu haline geldi. Sanırım değerli yoga hocamın şu sözleri de çok etkiliydi,

İzmir’liyim ben, İzmir’de doğdum, büyüdüm. İzmir’de okudum, çalıştım, evlendim. İzmir’de çoluğa çocuğa karıştım… Ve hani derler ya, doğduğum günden beri diye, ‘İzmir’den başka hiçbir yerde yaşamam’ dedim. Yani diğer bir deyişle, büyük konuştum!

Çok fazla uğraş, çok fazla koşturmaca, hedefler, hayaller, arzular, istekler… Oldurmak için deli gibi çaba sarf ettiğimiz şeyler. Olmadığında karalar bağlayıp daha fazla zorlamanın yollarını aradığımız…

Yogaya ilk başladığım yıllarda, sonradan kendisinden ayurveda temel eğitimi de aldığım Ferhan hocam şöyle bir ifade kullanmıştı; “Ayurveda yaşama dairdir, yaşam bilimidir. Yoga ise ölüm bilimidir, ‘nasıl yok olursun’a dairdir, hiçlik, yokluk halidir.”

Başlık sizi aldatmasın, aklımdan geçenler çok da hoş şeyler değil hatta acı veriyor bile diyebilirim… Kısa bir süre önce nasıl desem, farkındalık yolunda (!) ya da en azından akıl-beden-ruh sağlığımı koruma yolunda demek belki daha uygun olacak, bazı çalışmalar yapıyorum. Bunlardan biri de özveriyle bana ve bir dostuma bilgisini akıtan sevgili bir hocamız ile yaptığımız çalışmalar.

Son günlerde sıklıkla duymaya başladığımız bir kelime, Minfulness. Kelimenin tam olarak Türkçe karşılığı yok bildiğim kadarıyla, daha önce yaptığım bir röportajında sevgili Dost Can Deniz ‘anda farkındalık’ ya da ‘farkındalıkla dolu olmak’ denilebilir demişti.

Birkaç haftadır katıldığım farklı bir eğitim programı “Aile Yaşam Sanatı”. Aile yaşamını bir sanat olarak değerlendirmek oldukça çarpıcı geliyor bana ve farklı konu başlıkları altında davranış şekillerimiz üzerinde duruyoruz çalışmalar sırasında uzunca…

Caddede yürüyordum. Yolun ortasında derin bir çukur varmış. İçine düştüm.

Bundan tam bir yıl önce; 2015’in son gününde 2016’yı karşılarken demiştik ki, bizim için bu ilk yaşımızı doldurduğumuz, ikinciden gün aldığımız anlamına da geliyor…